Karanlık olur, sonra güneş doğar

Koca şehirde ıssız kalmış bir çocuk gibiyiz bazen.

Bazen de herkesin içinde umursamadan yaramazlık yaparak mutlu olan çocuğuz. Kim kızacak kim gülecek derdimiz yok. O anın tüm keyfi üzerimizde. Kıyafetimiz mi yırtılmış yüzümüz mü kirlenmiş hiç derdinde tasasında da değiliz.

Çocuğuz dediğimde hayat ne kadar neşeli bir hâl alıyor. Oysa büyüyünce işler değişiyor. Mutluyuz yine, büyüyen çocuklar olarak mutluyuz. Ama bol neşemiz o günlerdeki gibi yok.